We moeten praten over narcisme

Het idee dat narcisten slechte mensen zijn en hun doelpersonen goede mensen, is de afgelopen tien jaar in de populaire cultuur doorgedrongen. De ‘narcisme beweging’ is gebaseerd op het zwartmaken van narcisten, het bedenken van strategieën om met deze ‘vreselijke mensen’ om te gaan en natuurlijk de beste manier om te herstellen en verder te gaan met je leven.

Ik heb meerdere boeken over dit onderwerp geschreven, waaronder een boek met de sensationele titel ‘Hoe je een narcist kunt uitdrijven’. Zoals ik kort uitleg, is het super belangrijk om het gedrag te scheiden van de persoon. Dit helpt ons om een narcist niet te ontmenselijken en tegelijkertijd onszelf te beschermen tegen wat ze kunnen doen.

Het einddoel van herstel is volgens mij om twee waarheden bij elkaar te houden:

Narcistisch misbruik is een plaag op deze planeet waar we koste wat kost tegen moeten vechten.
Narcisten zijn diep gekwetste mensen waar we grenzen omheen moeten zetten.

Als je dit stadium van herstel hebt bereikt, ‘verdrijf je een narcist’ door de ziekte te zien en jezelf tegen het misbruik te beschermen.

Toch heb ik gemerkt dat haat nuttig kan zijn in de eerste fasen van herstel. Ik pleit altijd voor het productief gebruiken van woede om grenzen te stellen en de doelpersoon van narcistisch misbruik tot actie aan te zetten. Uiteindelijk raad ik echter aan om die woede los te laten. Anders kun je vast komen te zitten in een slachtoffermentaliteit die een leven lang kan duren, waarbij de doelpersoon van narcistisch misbruik het misbruik tot zijn of haar primaire identiteit maakt.

Jaren later geloof ik nu dat we als collectief toe zijn aan de volgende stap in ons begrip van giftige relaties en emotioneel misbruik. Deze komt in de vorm van een veel verraderlijkere valkuil: Te veel focussen op de narcistische elementen van persoonlijkheidsstoornissen.