Waarom een narcistische relatie zo verwoestend is

Een narcistische relatie is een groot verhaal dat is opgebouwd met hoge verwachtingen en dopamine.

Een narcist begint elke relatie ‘high’ van zijn grootsheid, met een ongelooflijk zelfvertrouwen en enthousiasme. De narcist doet dit door zijn doelpersoon te idealiseren, zich los te maken van zijn onderdrukte schaduw en de realiteit op een specifieke manier te verdelen — alleen positieve vibes en superieure ideeën mogen in deze door grootsheid gevoede ruimte komen.

Verblind door de show verlaagt de doelpersoon zijn of haar grenzen. Ze laten zich genieten van het feit dat ze als perfect worden aanbeden en genieten ervan om het enige middelpunt van de aandacht van een ‘geweldig’ persoon te zijn. Geïdealiseerd worden is bedwelmend. Net als een drug overweldigt de ervaring van idealisering geleidelijk de zintuigen van de doelpersoon, totdat hun realiteit wordt verteerd door fantasie.

Naarmate de weken en maanden verstrijken, investeert de doelpersoon al zijn emoties, gedachten, acties, energie, middelen, hoop en ambities in de relatie, ervan overtuigd dat deze echt is. Maar net als bij een door drugs veroorzaakte roes, nadert de onvermijdelijke comedown. Wanneer die komt, komt de schaduw van de narcist huilend tevoorschijn en neemt de relatie een duistere en giftige wending. En wat doe je als de drugs uitgewerkt zijn? Je zoekt naar meer. Maar hoe meer je neemt, hoe minder effect het heeft.

Zowel de narcist als de doelpersoon worstelen om de fantasie nieuw leven in te blazen en worden steeds wanhopiger naarmate de relatie vervalt in woede, wantrouwen, wrok en misbruik. Wanneer het einde komt en de narcist de doelpersoon weggooit, beseft de doelpersoon dat alles wat hij of zij in de relatie heeft gestoken, voor niets is geweest. Uiteindelijk beseft de doelpersoon de meest hartverscheurende waarheid van allemaal: Hij of zij heeft zijn of haar geest, lichaam, ziel en wezen in een fictie geïnvesteerd.

Naar beneden komen na een nacht vol drugs en feesten is moeilijk. Een maanden- of jarenlange versie van hetzelfde blijkt rampzalig. Het kaartenhuis stort in, maar er is geen grond om op te vallen – alleen de afgrond. Een kern van de psyche van de doelpersoon stort mee in, waardoor hun mentale evenwicht wordt verstoord.

Dan begint de nachtmerrie.

Als een groot deel van je leven niet echt blijkt te zijn, vraag je je af wat de realiteit eigenlijk is. Als je je grenzen tot nul hebt verlaagd en lange tijd weerloos bent geweest tegenover een giftig persoon, sijpelt het trauma als een gif in je lichaam dat vele jaren nodig heeft om te verdwijnen. Als iemand je op systematische wijze je kijk op de wereld en jezelf heeft herprogrammeerd, blijf je achter met een virus in je hoofd dat je nog lang na het einde van de relatie blijft kwellen.

‘Verwoestend’ is een understatement.