Twee zinnen die je zelden hoort van een narcist zijn: “het spijt me” en ‘ik weet het niet’.
Een narcist mag zich verontschuldigen als hij narcistische voorraad dreigt te verliezen. Maar uiteindelijk hebben ze spijt omdat hun voorraad door hun vingers glipt, niet omdat ze iemand pijn hebben gedaan.
Narcisten weten echter nooit iets niet. Een gebrek aan kennis toegeven is een gebrek toegeven. Een gebrek toegeven is in contact zijn met je schaamte. En wanneer een narcist de onderdrukte schaamte van verwaarlozing, misbruik en/of instrumentalisatie in de kindertijd aankaart, stapt hij op een emotionele landmijn.
Als gevolg daarvan verdiepen narcisten nooit hun zelfkennis of wereldwijsheid, omdat de waarheid en realiteit zelden het Ware Zelf van de narcist raken. Om het risico te vermijden een gebrek aan kennis toe te geven, creëert de narcist een aura van alwetendheid via zijn valse zelf. De meest komische manier waarop ze dit bereiken is door simpelweg te verklaren “...