Waarom borderlines van narcisten houden

Borderlines zitten vol leven. Het zijn optimistische dromers. Ze geloven echt in liefde en gaan door het leven met een kinderlijke onschuld. Ze hebben een charme die warmte uitstraalt, net als een open haard. Als je bij ze bent, voel je je levend.

Vaak kunnen borderlines flirterig en seksueel zijn. Ze zijn aanhankelijk, spontaan, niet bang om risico’s te nemen en klaar om het leven aan te gaan. Naast hun zachtaardigheid en warmte bieden ze spanning en nieuwigheid. Met een borderline aan je zijde is niets onmogelijk, alles kan.

Waarom komen ze dan terecht bij mensen die ze misbruiken en uitzuigen? Waarom voelen borderlines zich zo aangetrokken tot narcisten?

Een anker in woeste zeeën — gebaseerd op een leugen

Felle lichten werpen schaduwen. De borderline is daarop geen uitzondering.

Achter hun vele positieve eigenschappen schuilt een innerlijke wereld van ongebreidelde chaos, pijn en wisselvalligheid. Ze zijn gevoelig als iemand zonder huid. Emoties overspoelen hen gemakkelijk en nemen de overhand. Ze dissociëren vaak, en als dit gepaard gaat met emotionele ontregeling, leidt dit ertoe dat ze zich gedragen op een manier waar ze spijt van hebben.

De borderline zit vol met onverwerkte, onderdrukte woede, meegebracht uit een kindertijd waarin ze zich onbeschermd, onveilig, geobjectiveerd en onbeschermd voelden tegen chaos en onzekerheid. De borderline is vaak het kind van echtscheiding, misbruik en disfunctionele gezinnen.

Soms voelen borderline-mensen zich machtig en onsterfelijk. Meestal voelen ze zich echter walgelijk en onbemind. Ze zijn constant bang om in diepe schaamte te vervallen. In veel gevallen drijven hun innerlijke chaos en pijn hen tot zelfverminking en het idealiseren van zelfmoord. Borderline-mensen dissociëren en hebben gaten in hun geheugen. Door hun voortdurende geheugenverlies en emotionele achtbaan hebben ze geen samenhangend beeld van wie ze zijn.

Dan komt er een narcist langs, die geen van deze problemen lijkt te hebben. De narcist is kalm, zelfverzekerd en weet precies wie hij is. Er is geen identiteitsstoornis te zien. De narcist heeft alle antwoorden en wordt niet beïnvloed door de uitdagingen van het leven. De narcist is charmant, optimistisch en volledig gefixeerd op de borderline. Als een klein bootje in ruwe zee verankert de borderline zich aan deze redder in nood.

Wat de borderline echter niet weet, is dat de narcist verankerd is in een valse zelf die parasitair, onverzadigbaar, rigide en misbruikend is. Dit blijft verborgen tijdens de fase van love bombing, waarin de borderline zich kalm, veilig en zelfverzekerd voelt. Voor een zalig moment wordt de borderline niet langer heen en weer geslingerd door een oceaan van emoties en pijn.

Een onbreekbare band — gebaseerd op trauma

De borderline is doodsbang om verlaten te worden. Als ze in een narcistische relatie even rust vinden van hun innerlijke pijn, klampen ze zich vast voor hun leven.

Na verloop van tijd, als de narcist overgaat van de love bombing naar de fase waarin hij de borderline afwaardeert, wordt de borderline weer blootgesteld aan zijn innerlijke pijn en chaos. In een poging om terug te keren naar hun trauma, klampen ze zich nog meer vast aan de narcist.

Als de narcist hen minachtend behandelt, belachelijk maakt, kil wordt en afstand begint te nemen, wordt de borderline in een hel gestort. Ze trekken zich terug van de narcist of gedragen zich destructief. De narcist, die voelt dat hij zijn bevoorrading kwijt is, overspoelt de borderline vervolgens met love bombing om hen weer onder controle te krijgen.

Deze push-pull, warm-koud dynamiek zorgt voor diepe angst. De narcist weet nooit wanneer de borderline zich zal gedragen of zich zal terugtrekken, en de borderline weet nooit wanneer de narcist hem of haar zal afdanken en verlaten. De afwisselende versterking van dit soort relatie maakt de borderline verslaafd aan de narcist, net zoals een gokverslaafde zich niet kan losmaken van een gokautomaat.

Als het slecht gaat, wordt het leven verschrikkelijk. Maar als het goed gaat, voelt de borderline zich super gelukkig. Ze zijn in de hemel met de narcist. Kan dit echt zijn?

Een gedeelde liefde — gebaseerd op fantasie

De belangrijkste verdedigingsmechanisme van de borderline tegen hun enorme pijn is het creëren van een fantasiewereld in hun hoofd die hen beschermt tegen de nachtmerries. Door zich af te sluiten van hun lijden en zich mooie scenario’s voor te stellen, vullen ze zichzelf met fijne emoties.

De meeste mensen staan met beide benen in de realiteit. Hoewel borderlines charmant en leuk kunnen zijn, komt er een moment waarop iemand zich niet meer kan identificeren met hun fantastische kijk op het leven.

De narcist is de uitzondering.

Voor de narcist is de realiteit saai. Verantwoordelijkheid is pijnlijk. ‘Normaal’ is beneden hun waardigheid. De narcist accepteert niets minder dan volledige perfectie en totaal succes. Ze moeten het middelpunt van iemands wereld zijn.

De borderline is maar al te blij om zich bij de narcist aan te sluiten in dit streven naar transcendentie. Terwijl de borderline op zoek is naar de perfecte liefde, zoekt de narcist naar de perfecte bevoorrading. Samen verenigen ze zich en dromen ze van het creëren van het ideale gezin.
De wereld rondreizen. Spectaculaire avonturen beleven. Geweldige seks. Eindeloze geldstromen. Wanneer de borderline en de narcist een team vormen, zijn hun gezamenlijke fantasieën grenzeloos.

Maar de waarheid is nooit ver weg. Naarmate de ruzies en teleurstellingen zich opstapelen, kunnen noch de narcist, noch de borderline ontkennen wat er op het spel staat. Dit kan maanden of jaren duren, maar de uitkomst is altijd hetzelfde. De borderline beseft dat hun ‘anker’ slechts een grootsheid was die was gebaseerd op een getraumatiseerd zelf. Hun onbreekbare band was gebaseerd op misbruik. En hun ‘perfecte toekomst’ was een fantasie, bedoeld om hen te beschermen tegen de waarheid: De narcist gebruikte hen voor narcistische bevoorrading, en zelfs de narcist kan hen niet redden van hun pijn.

Dat is iets wat ze zelf moeten doen.