De tragedie van narcisme

In de Griekse mythologie was ‘Narcissus’ een man van uitzonderlijke schoonheid en arrogantie, die al zijn bewonderaars afwees, voordat hij verliefd werd op zijn spiegelbeeld in een meer en, in een poging ‘zichzelf’ te omhelzen, erin viel en verdronk.

Er zijn veel versies van dit verhaal, waarvan die van Ovidius, ‘Narcissus en Echo’, het populairst is. Ovidius beschreef Echo, een nimf die niet kon praten, behalve om de laatste woorden van iemand anders te herhalen. Op een dag zag Echo Narcissus jagen en werd verliefd op hem. Uiteindelijk raakte Narcissus geïrriteerd door het voortdurende herhalen van zijn woorden door Echo en zei hij dat ze weg moest gaan. Dit brak Echo’s hart en ze verwelkte.

De mythe van Narcissus is bijzonder relevant voor het huidige discours over narcisme. Ten eerste zien we iemand die bewondering van anderen accepteert, maar nooit hun liefde. Dit geeft de sadomasochistische benadering van relaties door narcisten weer, waarbij ze zichzelf en anderen bij elke gelegenheid saboteren, wat een harde les blijkt te zijn voor iedereen die van de narcist houdt.

Echo vertegenwoordigt de codependent die de narcist in de wildernis bewondert en zijn valse zelf gebruikt om op jacht te gaan naar narcistische bevoorrading. Echo spiegelt de grootsheid van de narcist terug naar hem, in de hoop op zijn b...