De tragedie van narcisme

In de Griekse Mythologie was ‘Narcissus’ een man van uitzonderlijke schoonheid en arrogantie, die alle bewonderaars afwees, voordat hij verliefd werd op zijn spiegelbeeld in een meer en ‘zichzelf’ wilde omhelzen, erin viel en verdronk.

Er zijn talloze versies van dit verhaal, waarvan Ovidius’ ‘Narcissus en Echo’ de populairste is. Ovidius beschreef Echo, een nimf die niet kon spreken, behalve de laatste woorden herhalen die door iemand anders waren gesproken. Op een dag zag Echo Narcissus jagen en werd verliefd op hem. Uiteindelijk raakte Narcissus gefrustreerd door Echo’s constante herhalen van zijn woorden en zei dat ze moest oprotten. Dit liet Echo gebroken en verdord achter.

De mythe van Narcissus is bijzonder relevant voor het hedendaagse discours over narcisme. Ten eerste zien we iemand die eerbiediging van anderen accepteert, maar nooit hun liefde. Dit geeft de sado-masochistische benadering van relaties van de narcist weer, die zichzelf en anderen bij elke beurt saboteert, wat een harde les blijkt te zijn voor iedereen die van de narcist houdt.

Echo van haar kant vertegenwoordigt de codependent die de narcist in de wildernis bewondert, en haar valse zelf gebruikt om narcistische voorraad ‘na te jagen’. Echo spiegelt de grootsheid van de narcist terug, in de hoop op haar beurt geliefd en geaccepteerd te worden d...