Het leven onder een narcistisch regime

Paul heeft steeds dezelfde nare droom waarin hij vastzit in een ondergrondse grot met overal hete vlammen om hem heen. Een intens gevoel van claustrofobie schudt zijn hele wezen, en hij wordt in paniek wakker, hijgend naar adem. Hij beseft dat hij een paniekaanval heeft. Het voelt als in het vagevuur; een ondraaglijke, oneindige angst waar hij wanhopig aan probeert te ontsnappen, maar geen uitweg vindt. Hij krabbelt overeind om het licht aan te doen en begint door zijn appartement te ijsberen in een poging het van zich af te schudden. Hij rent de trap af en de kille ochtendlucht in. Dat helpt een beetje. Het duurt meer dan een uur voordat het gevoel van paniek verdwijnt. Hij heeft geen idee waarom hij steeds weer zulke dromen heeft.

Cindy is een slim, leuk meisje. Haar gebroken glimlach verraadt haar innerlijke verdriet, maar ze is beleefd en doet vrolijk, zodat mensen zich niet met haar zaken bemoeien. Ze doet braaf wat haar gevraagd wordt, is het meestal met iedereen eens en gaat mee in de plannen van anderen. Ze is er gewoon, en mensen kunnen erop vertrouwen dat ze geen golven maakt.

Igor is 34 jaar oud, maar mensen denken dat hij 25 is. Hij is een dromer. Hij zou graag in een band spelen, of misschien de volgende grote roman schrijven. Hij weet nog niet precies wat. Hij heeft zich nooit capabel of slim genoeg gevoeld om zijn dromen na te jagen. Tot overmaat van ramp voelt hij zich gevangen in zijn baan in een callcenter. Bovendien heeft hij al vier jaar een knipperlichtrelatie met zijn vriendin Anna. Elke keer als ze ruzie hebben, dreigt Igor weg te gaan, maar dan komt ze in tranen en dreigt ze met zelfmoord. De schuldgevoelens zijn overweldigend, en hij blijft. Hij wil wanhopig de relatie verlaten, maar ziet geen uitweg.

Na een intense zomerliefde vroeg Noah Ariana ten huwelijk. Ze zei ja. Noah was een droom die uitkwam. Hij was attent, gaf al zijn energie aan Ariana, deelde haar dromen en was klaar om zich te binden. Ze trouwden in een eenvoudige ceremonie. Kort na de bruiloft begon het te veranderen. Noah werd kritisch op Ariana en werd woest als ze later thuiskwam dan verwacht. Ariana had die woede voor de bruiloft al in kleine mate gezien, maar had er geen aandacht aan besteed, vooral omdat Noah zich snel verontschuldigde met zijn jongensachtige wanhoop. Noah voelde zich vol van grootsheid en stond erop dat alles wat hij deed veel beter was dan dat van anderen. Hij vond het heerlijk om in het middelpunt van de belangstelling te staan en vertelde eindeloze verhalen aan iedereen die wilde luisteren, zonder ooit interesse te tonen in zijn toehoorders. Hij had een zekere charme, dus de meeste mensen tolereerden hem. Ariana was erg ontevreden over de relatie en moe van Noah’s woede-uitbarstingen, die willekeurig en zonder echte reden kwamen. Na veertien jaar, drie kinderen en het achterlaten van de meeste van haar vrienden, vond ze het veel te eng om weg te gaan en opnieuw te beginnen.