De show begint.
Een permanente glimlach die je wangen doet pijn doen. Een eindeloze stroom van positieve gesprekken. Geforceerd gelach. Het is een majestueus rondje op je tenen om een sluwe aanwezigheid die op de loer ligt in de schaduw van je onderbewustzijn. Deze aanwezigheid verbergt zich achter een façade, trekt aan touwtjes en ontneemt je de controle met schokken van angst, schuldgevoelens en schaamte om je weer in het gareel te brengen. Het saboteert je wanneer je je ertegen verzet, gedreven door een verborgen agenda: acceptatie.
Het spook doet wat het moet om zijn agenda te verwezenlijken – ongeacht de prijs. Jouw grenzen. Jouw integriteit. Jouw zelfrespect. Jouw middelen. Ze liggen allemaal voor het grijpen, zolang mensen je maar accepteren. Een narcist ziet dit en duikt erop.
Het voelt alsof je op een enkele, nooi...