Het Stockholm-syndroom is echt een interessant fenomeen. Als je leven in handen is van je gewelddadige ontvoerder en je beseft dat hij je ongelooflijk veel pijn kan doen, dan word je gek van angst. Gelukkig heeft je brein een soort stopknop. Het overspoelt je met positieve emoties, waardoor je gehechtheid voelt voor je ontvoerder en die gebruikt om hem te overtuigen je geen pijn te doen. Door jezelf te veranderen in een bondgenoot, in het tegenovergestelde van een bedreiging, krijg je weer een gevoel van macht in een hulpeloze situatie.
Precies hetzelfde gebeurt met een kind met een gewelddadige ouder. Zelfs in een liefdevol gezin begrijpt een kind onbewust dat zijn leven in handen ligt van zijn ouders. De overlevingskansen van het kind nemen toe als het zich onderdanig, meewerkend en liefdevol kan opstellen. Als klap op de vuurpijl idealiseert het kind de ouder en overtuigt...