Je moeder als ‘narcistisch’ zien is vreselijk moeilijk, om redenen die ver teruggaan en die ook diep in onze sociale structuur snijden.
Het idee van moeder is dat ze een bron van veiligheid, warmte, acceptatie en herstel is. We worden geacht naar haar toe te gaan om alles weer ‘goed’ te maken als het leven moeilijk of pijnlijk wordt. Ze is de eerste figuur in ons leven op een moment dat we het meest kwetsbaar waren en in nood verkeerden.
Kortom, onze overleving hing van haar af. En dat wisten we. We voelden het in onze botten. Deze behoefte was alles verterend. Zij was de enige figuur die stond tussen een utopische kalmte en warmte of het vervallen in een dystopische staat van pure terreur. Dit klinkt misschien overdreven, maar voor een kind staat angst altijd aan...